Untitled Document

Sevgi üzerine

Sevgi bence tüm canlıların ortak dili ve evrensel. Bir kedi ile iletişime girerken kedi dilinde konuşmanız gerekmiyor, ya da komşunuza bir tebessüm ederseniz hem kendiniz hem karşınızdaki huzur doluyor.
Aslında herşeyin temeli sevgi ile başlıyor, sevgi de empati ile başlıyor yani sizin dışınızdaki herşeye, herkese karşı empati duymak ya da başka bir deyimle hoşgörülü olup doğallığını olduğu gibi kabul etmek. İşte o zaman saygı ile birlikte sevginin de temelleri atılmış oluyor. Sevmek, saymak kavramı beraberinde başka şeyleri de getiriyor. Ben saymak kavramını çok şeye yaydığımı fark ettim. Saymayı sadece büyüklerime karşı olması gereken değil (hatta düşüncesizle yapılan bu saygı bence yozlaşma ve yobazlaşmadır.) herkese ve herşeye karşı olması gerektiğinin farkına vardım, oğlumun haklarına ve diğer insanların haklarına saygı, tüm canlı türlerine saygı, üzerine bastığımız toprağa, dünyaya saygı ve bize kendimizi anlamamız için akıl, varlığımızdan haz alabilmemiz için beden veren O'na saygı...
Saygıyı böylesine yaşarken bunun zorunluluktan öte severek olması gerektiğinin farkına vardım çünkü zorunluluk istemeyerek yapılan şeydir ve uzun süremez ama eğer temelde sevgi varsa -ki oda empati ile başlıyor- o zaman saygı da oluşuyor ve zorunluluk ortadan kalkıyor. Evet ben herşeye saygı gösterebiliyorum ve onun için de bir başka canlının (ot ve bitki dahil) yaşamına saygı gösterdiğim için et yemiyorum. Bu yüzden de vejetaryen olmamda sevginin çok önemli bir rolü olduğunun farkına vardım çünkü eğer ben bahçemdeki bir keçi ya da koyunu birgün sever, gıdığını okşarsam ertesi gün onu nasıl kesebilir hem de gereksiz yere? Ben artık başkalarının yerine kendi aklımı kullandığımdan beri vicdanen çok huzurluyum. Aklımızı kullanmak için üniversite mezunu olmamız gerekmiyor. Kendimize, olay ve durumlara dışarıdan bakabilirsek daha objektif olur ve daha akılcı düşünebiliriz.
Son olarak şunu söylemek istiyorum "Yaşamdaki sorunların çözümleri "sevmek" ile başlıyor."

editör.


	Sevgi üzerine Sevgi bence tüm canlıların ortak dili ve evrensel. Bir kedi ile iletişime girerken kedi dilinde konuşmanız gerekmiyor, ya da komşunuza bir tebessüm ederseniz hem kendiniz hem karşınızdaki huzur doluyor. Aslında herşeyin temeli sevgi ile başlıyor, sevgi de empati ile başlıyor yani sizin dışınızdaki herşeye, herkese karşı empati duymak ya da başka bir deyimle hoşgörülü olup doğallığını olduğu gibi kabul etmek. İşte o zaman saygı ile birlikte sevginin de temelleri atılmış oluyor. Sevmek, saymak kavramı beraberinde başka şeyleri de getiriyor. Ben saymak kavramını çok şeye yaydığımı fark ettim. Saymayı sadece büyüklerime karşı olması gereken değil (hatta düşüncesizle yapılan bu saygı bence yozlaşma ve yobazlaşmadır.) herkese ve herşeye karşı olması gerektiğinin farkına vardım, oğlumun haklarına ve diğer insanların haklarına saygı, tüm canlı türlerine saygı, üzerine bastığımız toprağa, dünyaya saygı ve bize kendimizi anlamamız için akıl, varlığımızdan haz alabilmemiz için beden veren O'na saygı... Saygıyı böylesine yaşarken bunun zorunluluktan öte severek olması gerektiğinin farkına vardım çünkü zorunluluk istemeyerek yapılan şeydir ve uzun süremez ama eğer temelde sevgi varsa -ki oda empati ile başlıyor- o zaman saygı da oluşuyor ve zorunluluk ortadan kalkıyor. Evet ben herşeye saygı gösterebiliyorum ve onun için de bir başka canlının (ot ve bitki dahil) yaşamına saygı gösterdiğim için et yemiyorum. Bu yüzden de vejetaryen olmamda sevginin çok önemli bir rolü olduğunun farkına vardım çünkü eğer ben bahçemdeki bir keçi ya da koyunu birgün sever, gıdığını okşarsam ertesi gün onu nasıl kesebilir hem de gereksiz yere? Ben artık başkalarının yerine kendi aklımı kullandığımdan beri vicdanen çok huzurluyum. Aklımızı kullanmak için üniversite mezunu olmamız gerekmiyor. Kendimize, olay ve durumlara dışarıdan bakabilirsek daha objektif olur ve daha akılcı düşünebiliriz. Son olarak şunu söylemek istiyorum "Yaşamdaki sorunların çözümleri "sevmek" ile başlıyor." editör.